In de 7e eeuw liep de woestijnmonnik Simon de Syriër met een dode hond door de straten van zijn stad om de mensen wakker te schudden. ’s Avonds laadde hij in de rust van de woestijn zijn accu weer op. Deze Simon wordt een nar om Christus’ wil genoemd.
De figuur van de nar is, anders dan de clown, te beschouwen als waakhond in de mens die de beurskoers van zijn ziel in de gaten houdt. In oude tijden hadden vooral koningen een nar. Daar zijn vele voorbeelden van, bijvoorbeeld bij Shakespeare. De nar geeft de koning speelruimte om een goede koning te zijn.
Het cabaret is de nar van de maatschappij. Maar de narrenfunctie is, zeker voor een christen, een kant die hij om Christus’ wil in zichzelf zou moeten willen opzoeken.
De druk organiserende kerk (koning) kan van de nar leren. De nar heeft iets van de speelse vrijheid van de Geest, die waait waarheen hij wil of aanstormt vanwaar hij wil. Hoe vrij zijn we van binnen eigenlijk? Wat de buurman gek vindt, namelijk dat je al te goed bent, kon wel eens de gein van de nar zijn.
In het programma “Al te goed is buurmans gek” gaat theoloog/cabaretier René van den Beld in liedjes, teksten en verhalen op zoek naar de beurskoers van de ziel in onze dagen. De figuur van de nar is hem tot steun.
René van den Beld - sinds november 2008 emeritus predikant - heeft zijn predikantschap al sinds lang gecombineerd met het geven van theatervoorstellingen. Zijn nieuwste theaterproductie, die hij samen met zijn muzikale maatje Arie van Viegen maakte, kreeg de titel Al te goed is buurmans gek.
Toegang is vrij, na afloop is er een collecte.
